هفت صفر بود. قبل از کرونا که معمولا در این ایام تهران بودم، حتما خودم را به روضه حاج محمود می‌رساندم ولی امسال اصفهان بودم و اصلا امکان نبود. حتی اتوبوس هم برای رفتن به تهران نبود. همه اتوبوس‌ها راهی اربعین شده بودند. روضه امسال، صبح بود. من هم زودتر راهی محل کار شدم تا در مسیر، از روضه آنلاین بهره‌مند شوم. حاج محمود هم همان نوحه معروف را خواند:
چند وقتی بود که از طرف بزرگی، کتابی به من هدیه داده شده بود ولی فرصت خواندن آن را پیدا نکرده بودم. تعطیلات بین دو ترم فرصت مناسبی بود تا این کار انجام شود. از هر وقتی که خالی بود، استفاده می‌کردم تا کتاب تمام شود. کتاب گلستان یازدهم ... ولی نشد...
یکی از روایت‌هایی که شاید زیاد شنیده باشیم و هر بار که می‌شنویم از یک طرف حس خوبی به ما می‌دهد و از طرف دیگر یادآور یک هشدار به ما می‌شود، روایتی است که در ادامه مرور می‌کنیم:
حسن بن جهم می‌گوید: به حضرت ابی‌الحسن (امام رضا یا امام کاظم علیهما سلام) عرض کردم:
یکی از بهترین راه‌های یادگیری، نشستن پای صحبت کسانی است که در مسیر قدم برداشته‌اند و پس از طی مسیر، اینک به دنبال کسانی که در اول راه هستند، آمدند تا دست آنها را نیز بگیرند و با خود ببرند. خانم دکتر سونیا جلالی یکی از این اساتید است. امروز در وبینار رایگانی که ایشان برگزار کرده بودند، شرکت کردم. «چطور به یک فرد حرفه‌ای در حوزه مدیریت منابع انسانی تبدیل شویم؟»، عنوان این وبینار بود.
زیاد اهل فیلم و سریال نیستم ولی اگه چیز خوبی پیدا کنم، خیلی پیگیرم. به پیشنهاد یکی از دوستان بعد از سریال فرار از زندان، سریال سرقت پول رو شروع کردم و خیلی زود چهار فصلش رو تموم کردم. فیلمِ خوب هم مثل کتاب خوب می تونه تأثیرگذار و درس‌آموز باشه. با خودم گفتم درس‌ها و نکاتی که از این سریال یاد گرفتم رو بنویسم:
این عکس را در اولین سفر متأهلی که به مشهد رفتم، گرفتم. در آخرین لحظاتی که در حرم بودم، هنگام وداع، خودم را در کنار این در یافتم. گویی که خودم را و حتی همسرم را در همین حرم پیدا کردم.
اساس پیچیدگی به روابط علّی برمیگردد. اگر در مسئلهای، روابط علّی معلولی مشخص باشد، دیگر پیچیدگی ندارد. حال این روابط چگونه می‌تواند مبهم و غیرقابل فهم باشد؟
در این متن به خلاصه مقاله زیر پرداخته خواهد شد:
Systems Thinking: A Review and Bibliometric Analysis
این مقاله یکی از بهترن مقالات مروری در حوزه تفکر سیستمی است که در سال 2020 منتشر شده است.
از همان سال های دبیرستان (یعنی حدود 1388 تا 1392) شروع به ساخت وبلاگ کرده بودم و گاهی اوقات چیزهایی می نوشتم و یا مطالب مفیدی که در سایت ها و وبلاگ های دیگر می دیدم، بازنشر می کردم. حتی با ورود به دانشگاه، در سال اول که در همان حال و هوای دانشجویی بودم، نفر اول وبلاگ نویسی شدم (با وجود اینکه لب تاب هم نداشتم). اما با گسترش شبکه های اجتماعی و گروه ها و کانال ها، دیگر وبلاگ نویسی از دور خارج شد (حداقل برای من!). البته همچنان این ایده وجود داشت ولی با مسئله کمال گرایی گره خورده بود و در ذهنم این طور نقش بسته بود که اگر میخواهی وبلاگ یا سایتی داشته باشی، باید بهترین وبلاگ و سایت باشد. لذا همین دو عامل باعث شد که تا اکنون کاری نکنم و چیزی ننویسم.
