ما دیگر در دنیای دیجیتال «زندگی نمی‌کنیم»، بلکه در آن غرق شده‌ایم. هر روز چشم باز می‌کنیم و با سیلی از اعلان‌ها، پیام‌ها، فایل‌ها، لینک‌ها و نوتیفیکیشن‌ها روبه‌رو می‌شویم که از همه طرف فریاد می‌زنند: من را باز کن، من را بخوان، من را ذخیره کن! و ما، بی‌آنکه متوجه شویم، از صبح تا شب در حال شنا کردن در دریایی از داده‌ها هستیم، بدون نقشه، بدون قطب‌نما، بدون ساحل.
حتما کتاب‌هایی در کتابخانه دارید که وقتی نگاهشان می‌کنید یادتان هست که آن را مطالعه کردید ولی هیچ مطلبی از آن را به خاطر ندارید! دلسرد نمی‌شوید؟ اگر قرار است وقت بگذارید و مطالعه کنید و بعد از چند وقت چیزی یادتان نباشد پس بهتر نیست مطالعه نکنید؟
در دنیای امروز که ارتباطات به سرعت در فضای آنلاین جریان دارند، احساس می‌کنیم که باید همیشه در دسترس باشیم. گوشی‌های هوشمند و پیام‌رسان‌ها باعث شده‌اند که این انتظار در میان اطرافیانمان شکل بگیرد که باید سریع به هر پیامی پاسخ بدهیم، اما این همیشه در دسترس بودن می‌تواند به ضرر خودمان باشد.
در بسیاری از کشورها، سیاستمداران و رهبران هر ساله برای آن سال نام و شعاری را انتخاب می‌کنند. این شعارها معمولاً برای انگیزش مردم، هدایت اهداف ملی یا اجتماعی و ایجاد همبستگی بیشتر در جامعه انتخاب می‌شوند. مثلا امسال در ایران با عنوان "سرمایه گذاری برای تولید" نامگذاری شده است.
معمولا اول هر سال تب و تاب برنامه ریزی شدت می یابد و با آغاز سال جدید و فصل نو، تصمیم برای نو شدن و تازه شدن می گیریم. حتما لیست بلندبالایی از اهداف برای سال بعد می چینیم و احتمالا برای رسیدن به این اهداف باید عادت های جدیدی هم ایجاد کنیم؛ چرا که با همان عادت های قدیمی نمی توان توقع دستاورد جدیدی داشته باشیم.
همه ما روزانه به طور متوسط بین 6 تا 8 ساعت می‌خوابیم ولی چقدر درباره این موضوع فکر کرده‌ایم؟ درباره این خواب چقدر تحقیق کرده‌ایم؟ حقیقت خواب چگونه است؟ فقط برای این است که خستگی‌مان دربرود تا روز بعدی را با انرژی کافی شروع کنیم؟ اصلا می‌توانیم چند روز پشت سر هم نخوابیم؟ خواب‌هایی که می‌بینیم چه معنی می‌دهد؟ چرا بعضی وقت‌ها در هم است و هیچ معنایی نمی‌دهد؟ چرا اصلا برای مدتی خواب نمی‌بینیم یا اصلا یادمان نمی‌آید؟ وقتی بین 6 تا 8 ساعت می‌خوابیم یعنی یک چهارم یا یک سوم شبانه روز را خوابیده‌ایم به معنای دیگر یعنی یک چهارم یا یک سوم عمرمان را خوابیده‌ایم... پس با توجه یه این عدد و حجم منطقی است که بیشتر درباره این موضوع فکر کنیم.
قبلا گفته بودم که در انتخاب فیلم سختگیر هستم. این فیلم را دکتر معرفی کرد. البته اولش هم این نکته را گفت که ممکن است ده دقیقه اول کمی از دیدن ادامه آن پشیمان شوی ولی تا ده دقیقه دوام بیاور و آن را ادامه بده و بهت قول میدهم که بعد از آن دیگر چشم از آن برنداری... همین طور هم شد. با اینکه یک فیلم سیاه و سفید، طولانی و همه در یک اتاق بودند ولی خیلی جالب بود. در ادامه به بررسی این فیلم و درسها و نکات آن پرداخته خواهد شد.
معمولا در انتخاب فیلم برای تماشا کردن، خیلی دقت می‌کنم و وقت می‌گذارم و معمولا به پیشنهاد یک نفر که فیلم را دیده و پسندیده است، آن فیلم را انتخاب می‌کنم. مشغول کار بودم که مهندس به اتاقمان آمد. همیشه صحبت‌های دقیق و تمثیلات ویژه خودش را دارد. بعدا درباره مهندس بیشتر خواهم نوشت. در بین صحبت‌هایش از فیلم رستگاری در شاوشنگ گفت و پیشنهاد کرد که حتما ببینیم.
فیلم «کاپیتان سالی» (Sully) که در سال ۲۰۱۶ به کارگردانی کلینت ایستوود و با بازی تام هنکس به روی پرده رفت، یکی از فیلم‌های تأثیرگذار سینمای هالیوود است که بر اساس رویداد واقعی پرواز ۱۵۴۹ ساخته شده است. این فیلم نه تنها داستان یک واقعه‌ی تاریخی شگرف را روایت می‌کند، بلکه با نگاهی عمیق به روان‌شناسی شخصیت اصلی، کاپیتان "سالی" سالنبرگر، به نمایش قدرت تصمیم‌گیری و شجاعت در لحظات بحران می‌پردازد.
کتاب افزایش عملکرد اثر ژان بقوسیان را در بین کتاب‌های کتابخانه محل کار یافتم و امانت گرفتم. از بس محتوای کاربردی و روانی داشت، در عرض چند روز خواندم. ممکن است بعضی از مطالب بدیهی برسد و به ذهن من و شما هم بیاید ولی همین که دسته‌بندی شده باشد و خودمان را مخاطب قرار دهیم و یادآوری باشد تا همین هایی را که می‌دانیم، عمل کنیم، خیلی ارزشمند است. لذا بر خود لازم دانستم تا خلاصه‌ای کوتاه از کتاب تهیه کنم.
