در دنیای امروز که ارتباطات به سرعت در فضای آنلاین جریان دارند، احساس می‌کنیم که باید همیشه در دسترس باشیم. گوشی‌های هوشمند و پیام‌رسان‌ها باعث شده‌اند که این انتظار در میان اطرافیانمان شکل بگیرد که باید سریع به هر پیامی پاسخ بدهیم، اما این همیشه در دسترس بودن می‌تواند به ضرر خودمان باشد.
در بسیاری از کشورها، سیاستمداران و رهبران هر ساله برای آن سال نام و شعاری را انتخاب می‌کنند. این شعارها معمولاً برای انگیزش مردم، هدایت اهداف ملی یا اجتماعی و ایجاد همبستگی بیشتر در جامعه انتخاب می‌شوند. مثلا امسال در ایران با عنوان "سرمایه گذاری برای تولید" نامگذاری شده است.
سایت psychology today یکی از معتبرترین سایت ها و نشریات در حوزه روانشناسی می باشد. بد نیست هر از چندگاهی به آن سری بزنید و از مطالب مفید آن استفاده کنید و آن را با دیگران به اشتراک بگذارید. به همین منظور در حال گشت و گذار در این سایت بودم که مطلبی را برای شروع سال جدید یعنی 2025 یافتم و از آنجایی که الان که در حال مطالعه آن بودم، ابتدای سال 1404 می باشد، با خودم گفتم می توان از نکات آن برای سال جدید خودمان استفاده کنیم. اما همیشه در مطالعه هر متنی باید نگاه انتقادی خود را داشته باشیم تا به رشد خودمان کمک کرده باشیم و این طور نباشد که بدون تفکر و فقط طوطی وار بخوانیم و قبول کنیم. لذا این مطلب یک جور تمرین برای تفکر انتقادی هم هست!
وقتی می‌خواهیم کسی را نصیحت کنیم، معمولاً خیلی وقت‌ها اینطور فکر می‌کنیم که باید به نقطه ضعف‌هایش اشاره کنیم و از او انتقاد کنیم. البته که خیلی وقت ها هم با دلسوزی این کار را انجام می‌دهیم اما واقعیت این است که نصیحت درست، اصلاً اینطور نیست. آیت‌الله جوادی آملی در معنای نصیحت واقعی فرمایشی دارند:
حتما ضرب المثل «تیر در تاریکی انداختن» را شنیده‌اید. درباره این ضرب المثل گفته‌اند که «کاری را شانسی انجام دادن به امید موفق شدن». زمانی که فرد احتمال می دهد کارش موفق نشود اما دل را به دریا می زند و آخرین تلاشش را می کند و فقط به خاطر احتمال ضعیفی که برای پیروزی‌اش دارد، دست به کار می‌شود.
معمولاً وقتی صحبت از عقل می شود، اولاً همه خود را عاقل می‌دانند و کمتر کسی است که بگوید عقل دیگری نسبت به من بیشتر است. ثانیاً عاقل بودن را با سایر ویژگی‌ها نشان می‌دهند، مثلا کسی که زرنگ است، هوش اقتصادی دارد، هوش ریاضی دارد، هوش هیجانی دارد و... اینها را عاقل حساب می‌کنند.
این مطلب را در سایت شخصی محمدرضا شعبانعلی خواندم و به نظرم خیلی جالب بود. خلاصه‌ای از آن مطالب را اینجا ذکر می‌کنم. البته توصیه می‌کنم اگر وقت داشتید، حتما اصل مطلب را بخوانید. البته در متن زیر دخل و تصرفی نیز داشتم:
در دنیایی که به طور فزاینده‌ای آنلاین می‌شویم، "توجه ما" به کالای گران‌بهایی تبدیل شده است که پلتفرم‌ها، برنامه‌ها و دستگاه های مختلف به دنبال آن هستند. ظهور اقتصاد توجه، نبردی دائمی را برای تمرکز و انرژی ما به وجود آورده است که نوتیفیکیشن‌ها سربازان خط مقدم در این جنگ هستند. با حضور شبکه اجتماعی Threads یک نوتیفیکیشن جدید نیز به خیل این سربازان افزوده شده است.
همکارم زودتر از همیشه آماده رفتن شد. علت را پرسیدم. گفت به مجلس ختم یکی از اقوامش می‌رود. بدون اینکه بپرسم، خودش ادامه داد که بنده خدا یک خانم جوانی بوده است که تازه مشغول خواندن تخصصش بوده. یک فرزند هم داشته است. همسرش نیز متخصص قلب بوده. چند روز پیش همسر و فرزندش به آرایشگاه می‌روند. همین که به خانه برمی‌گردند، تن بی‌جان او را در خانه پیدا می‌کنند. کار تمام شده بود. علت مرگ؟ ایست قلبی!
معمولاً هر 10 روز یک بار، یک سری به وبلاگ محمدرضا شعبانعلی می‌زنم و مطالب جدید را رصد می‌کنم. گاهی هم پیش می‌آید که مطالب قدیمی را مرور می‌کنم. یک مطلبی که قبلاً خوانده بودم و خیلی دوست داشتم و امروز دوباره خواندم، درباره نوشتن بود. آن قدر جلب توجه کرد که بر آن شدم تا خلاصه‌ای از آن را در وبلاگ خودم بیاورم. در ادامه، خلاصه‌ای از مطلب «کتاب نوت بوک ساراماگو | بهانه‌ای برای یادآوری اهمیت نوشتن» ارائه شده است. (برای مطالعه کامل این مطلب، اینجا کلیک کنید)
