چالش ۲۰ روزه نویسندگی

در یادداشت «درس‌هایی از رضا امیرخانی» توصیه هایی از ایشان منتشر شد که یکی از مهم ترین این ها، این بود که برای نویسنده شدن فقط باید نوشت! (البته هم باید زیاد کتاب خواند و هم زیاد باید نوشت) و کلاس های آموزش نویسندگی سود چندانی نخواهد داشت مگر اینکه پول خوبی در جیب برگزار کننده برود.

اولین مانع برای نوشتن، آن هم به این شکل، کمال گرایی است. شاید افراد زیادی درگیر موضوع کمال گرایی باشند فقط حوزه ها و عرصه هایی که در آن کمال گرا هستند، متفاوت باشد. کمال گرایی در نویسندگی اجازه نویسنده شدن را نمی دهد. چون همان طور که گفته اند لازمه نویسندگی، نوشتن است و باید تمرین زیادی انجام داد. برای اینکه این متعهد به این تمرین باشیم، یکی از بهترین کارها، انتشار نوشته هاست. ولی هنگام انتشار ذهن کمال گرا به سراغ ما می آید و ما را از قضاوت کردن دیگران می ترساند و همین مانع نوشتن ما می شود. پس هدف اصلی ما مبارزه با این کمال گرایی است و طبق توصیه اساتید باید دست به قلم شویم و بنویسم. لذا از امروز قصد آن را دارم که یک چالش 20 روزه نویسندگی داشته باشم. 

پیدا کردن موضوع برای هر روز شاید سخت ترین مرحله آن باشد ولی همین مشکل، می تواند حس مشاهده گری را در ما تقویت کند و مانند کسی که به عنوان خبرنگار هر روز دنبال خبر می گردد، ما هم در این صورت هر روز به دنبال موضوعی برای نوشتن خواهیم گشت و حس مشاهده گری و دیدن محیط در ما تقویت می شود و حتی می توانیم زاویه دیدمان به اطرافمان را تغییر دهیم تا از دل آن موضوعی برای نوشتن بیابیم.

دغدغه بعدی پس از پیدا کردن موضوع، چگونه نوشتن است. از کجا شروع کنیم و به کجا برسیم. باز هم در همان توصیه های استاد رضا امیرخانی، فرموده بودند که نیاز به گرم شدن داریم. مثل ماشینی که برای حرکت ابتدا باید کمی گرم شود، مثل هواپیمایی که برای پریدن باید یک آمادگی کسب کند، ما هم به این آمادگی نیاز داریم. یکی از راه هایی که باز هم اساتید پیشنهاد می کنند تا این آمادگی حاصل شود، نوشتن بدون هدف است. یعنی تخلیه ذهنی روی کاغذ. هر چیزی که در آن لحظه به ذهن مان می آید را روی کاغذ پیاده کنیم و بنویسیم و وقتی کمی ادامه دهیم، موضوع و دغدغه اصلی مان از لابه لای همان کلمات پیدا خواهد شد. 

پس پیش به سوی چالش 20 روزه نویسندگی! شما هم اگر تمایل داشتید می‌توانید در این چالش شرکت کنید.