آخرین باری که به تماشای طلوع یا غروب آفتاب نشسته‌اید کی بوده است؟ آیا از طلوع لذت بیشتری می‌برید یا از غروب؟ یا شاید زندگی روزمره‌ی شهری و مشغله‌های به‌ظاهر متمدنانه، فرصتی برای این لحظات ساده باقی نگذاشته است؟ شاید هم فکر می‌کنید تماشای آفتاب کاری عبث و بی‌فایده است و ترجیح می‌دهید همان زمان را به چرخیدن در شبکه‌های اجتماعی و لایک کردن عکس‌ها و پست‌ها اختصاص دهید.
آیا هنوز وبلاگ‌نویسی در عصر هوش مصنوعی و شبکه‌های اجتماعی مفید است یا تاریخ انقضای آن گذشته است؟ اصلا وبلاگ‌نویسی و داشتن سایت شخصی در این زمانه که با پیچ‌های اینستاگرامی و اکانت‌های توئیتری و دیگر شبکه‌های اجتماعی مطلب‌های کوتاه می‌گذارند و مخاطب هم به آنها توجه خاصی ندارد، چه فایده‌ای دارد؟
حتما کتاب‌هایی در کتابخانه دارید که وقتی نگاهشان می‌کنید یادتان هست که آن را مطالعه کردید ولی هیچ مطلبی از آن را به خاطر ندارید! دلسرد نمی‌شوید؟ اگر قرار است وقت بگذارید و مطالعه کنید و بعد از چند وقت چیزی یادتان نباشد پس بهتر نیست مطالعه نکنید؟
آیا تاکنون با خود اندیشیده‌اید که چرا بسیاری از کالاهایی که زمانی برای خریدشان اشتیاق فراوان داشتید، امروز در گوشه‌ای از خانه بدون استفاده مانده‌اند؟ آیا پیش آمده که پیش از خرید یک وسیله گمان کنید زندگی‌تان با داشتن آن دگرگون خواهد شد، اما تنها پس از مدت کوتاهی، لذت اولیه‌اش رنگ ببازد؟ چند بار پیش آمده که هزینه‌ی قابل‌توجهی صرف کالاهایی کرده‌اید که امروز نه شما را خوشحال می‌کنند و نه حتی یادتان می‌آید چرا آنها را خریده‌اید؟
در عصر حاضر، هوش مصنوعی به یکی از مهم‌ترین دستاوردهای فناورانه بشر تبدیل شده است. این فناوری اکنون نه‌تنها در صنعت، پزشکی، آموزش، و حمل‌ونقل، بلکه در زندگی روزمره ما نیز حضور پررنگی دارد. یکی از برجسته‌ترین کاربردهای آن، تولید محتوا است؛ از نوشتن مقاله و تولید پست شبکه‌های اجتماعی گرفته تا خلق داستان، شعر و حتی ترجمه متون.
کتاب شازده کوچولو را شاید همگی شنیده، خوانده و یا پادکست آن را گوش کرده باشیم. این بار که برای چندمین بار آن را می‌خواندم، قسمت‌هایی از آن برایم جالب بود که تاکنون با دقت به آن توجه نکرده بودم.
در دنیای امروز که ارتباطات به سرعت در فضای آنلاین جریان دارند، احساس می‌کنیم که باید همیشه در دسترس باشیم. گوشی‌های هوشمند و پیام‌رسان‌ها باعث شده‌اند که این انتظار در میان اطرافیانمان شکل بگیرد که باید سریع به هر پیامی پاسخ بدهیم، اما این همیشه در دسترس بودن می‌تواند به ضرر خودمان باشد.
معمولا اول هر سال تب و تاب برنامه ریزی شدت می یابد و با آغاز سال جدید و فصل نو، تصمیم برای نو شدن و تازه شدن می گیریم. حتما لیست بلندبالایی از اهداف برای سال بعد می چینیم و احتمالا برای رسیدن به این اهداف باید عادت های جدیدی هم ایجاد کنیم؛ چرا که با همان عادت های قدیمی نمی توان توقع دستاورد جدیدی داشته باشیم.
