نیروهای مسلح همیشه پاسبان و نگهبان هر کشور و ملتی هستند که گاهی اوقات قدر این نعمت را نادیده می گیریم. اما در شرایط جنگی این نعمت بیشتر خودش را به ما نشان می دهد. حال که در وسط جنگ هستیم شاید کمترین کار، دعا برای نیروهای مسلح و نظامی باشد. پس می گوییم:

خدایا! بر محمّد و آل محمد درود فرست... (اولین دعایمان همیشه صلوات است که دعای مستجاب است)

برای نیروهای مسلح:

خدایا! به عزّتت سوگند، مرزهای مسلمانان را محکم و استوار ساز.

و به قدرتت سوگند، نگهبانان مرزها را توانایی و نیرو بخش.

تعداد و کمیت نیروهای مسلح را زیاد کن و سلاحشان را تیز و برّا کن.

و اطراف و جوانبشان را محکم و نفوذناپذیر ساز و جمعشان را به هم پیوند ده.

و کارشان را رو به راه کن و آذوقه آنان را پی‌درپی برسان و سختی‌هایشان را به تنهایی کارساز باش.

و به یاری خود نیرومندشان ساز و به شکیبایی مددشان ده و آنان را در چاره‌جویی، دقّت نظر عنایت کن.

آنچه را به آن، مطلع نیستند به آنان بشناسان؛ و آنچه را نمی‌دانند، به آنان بیاموز؛

هنگام برخورد با دشمن، یاد دنیای خدعه‌گر فریب‌کار را از خاطرشان ببر و اندیشۀ مال فتنه‌انگیز را از صفحه دلشان محو کن و بهشت را برابر چشمشان قرار ده.

خدایا! هر رزمنده‌ای که با دشمنان می جنگد، برایش سهولت و آسانی انداز و کار را برایش آماده ساز و پیروزی‌اش را عهده‌دار باش و برای او یاران و هم‌نشینان برگزین و پشتش را قوی کن و درآمدش را کامل فرما و او را به نشاط و خرّمی بهره‌مند ساز و آتش شوق به دنیا و مال و منال را از او فرو نشان و از اندوه تنهایی پناه ده و یاد زن و فرزند را از خاطرش بزدای.

و حسن نیت را برایش انتخاب کن و سلامت و تندرستی‌اش را عهده‌دار شو و از ترسیدن نگاهش دار و جرأت را به او الهام کن و نیرومندی را روزی‌اش فرما و او را به پیروزی یاری ده.

و ریا را از او برطرف کن و از شهرت و خودنمایی رهایش ساز و اندیشه و ذکر و مسافرت و ماندگاری‌اش را در راه خشنودی خود و برای خود قرار ده.

پس هرگاه با دشمنان تو و دشمنان خودش رو‌به‌رو شود عددشان را در نظرش اندک نما و مقامشان را در دل او کوچک ساز و او را بر آنان پیروزی ده و دشمنان را بر او پیروز مکن؛

و اگر زندگی او را به نیک بختی پایان دادی و شهادت را برایش مقدّر فرمودی، بعد از آن باشد که دشمنت را با کشتن ریشه‌کن سازد.

و اما درباره دشمنان:

دشمنانشان را در هم شکن و دست قدرت آن نابکاران را از نیروهای مسلح ما جدا ساز و بین دشمن و جنگ افزارشان و سلاح هایشان فاصله انداز.

و بندهای دلشان را از جا بر کن و میان آنان و آذوقه‌هایشان دوری انداز و در فنون جنگی‌شان سرگردانشان ساز.

و از مقاصد و اهدافی که دارند، گمراهشان کن و کمک را از آنان بِبُر تا کسی آنها را نصرت و یاری نکند.

و از تعدادشان بکاه و دلشان را از بیم و ترس پر کن و قدرتشان را از فعّالیّت برضد نیروهای مسلح باز دار.

با شکست خوردنشان، گروه پشت سرشان را که از آنان حمایت می کنند، پراکنده ساز.

و شکست آنان را مایۀ عبرت دیگران کن و با خواری و زبونی آنان، آرزوهای کسانی را که پس از آن‌هایند قطع کن.

خدایا! زنانشان را عقیم ساز و صلب مردانشان را خشک کن و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را قطع فرما، به آسمانشان اجازه باریدن و به زمینشان رخصت روییدن مده.

خدایا! دل‌هایشان را از آرامش تهی ساز و بدن‌هایشان را از توانایی بی‌بهره کن.

و قلوبشان را از چاره‌جویی غافل ساز و اندامشان را از ایستادن در برابر مردان اسلام سست کن.

آنان را از کوبیدن دلیران ما بترسان و سپاهی از فرشتگانت با عذابی از عذاب‌هایت را برضد آنان برانگیز؛ مانند کاری که روز جنگ بدر انجام دادی تا به این سبب بنیانشان را قطع کنی و نیرو و اسلحۀ تیزشان را از بیخ و بن درو کنی و نفراتشان را پراکنده سازی.

خدایا! آب‌های آنان را به وبا و خوراکشان را به بیماری‌ها مخلوط کن و شهرهایشان را به زمین فروبر.

و پیوسته بر آن شهرها سنگ و ریگ بباران و به قحطی و خشک ‌سالی بکوبان.

و آذوقۀ آنان را در خالی‌ترین و دورترین زمین قرار ده و دژهای آن زمین را از حفاظت آنان منع کن و آن‌ها را به گرسنگی دائم و بیماری دردناک دچار ساز.

و اما برای مسلمانان:

خدایا! به این امور تدبیر مسلمانان را نیرو بخش و شهرهایشان را استوار ساز و اموالشان را فزونی ده و خاطرشان را از جنگ با دشمن برای بندگی‌ات و از کارزار با آنان برای خلوت کردن جهت راز و نیاز با خودت آسوده کن؛ تا در سراسر زمین جز تو پرستش نشود و صورتی از آنان جز برای تو به خاک نساید.

مسلمانان را از جانب خود به فرشتگانی که پیاپی درآیند مدد و کمک کن؛ تا دشمنان را به دورترین برهوتِ دورافتادۀ زمین فراری دهند؛ و با کشتن و اسارتشان، زمینت را از لوث وجود آنان خالی کرده و پاک نمایند.

در پایان:

خدایا! بر محمّد بنده و رسولت و آل محمّد درود فرست، درودی برتر از درودها و از نظر رفعت و مرتبه، بالای همۀ درودها؛ که مدّتش به پایان نرسد و شماره‌اش قطع نشود؛ مانند کامل‌ترین درودهایی که بر یکی از دوستانت فرستادی. تو عطابخش ستوده‌ای، آغازکننده و بازگرداننده‌ای، هر چه را بخواهی انجام می‌دهی.

آنچه که خواندیم و نوشتیم ترجمه ای آزاد و خلاصه از دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه امام سجاد (علیه السلام) بود که برای مرزداران اسلام داشتند و چقدر وصف حال اکنون ماست...